Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014

Πότε να πάω σε ψυχολόγο;

Άγχος, θλίψη, απογοήτευση, πίεση, ενοχή, θυμός...είναι φυσιολογικά συναισθήματα, που όλοι έχουμε νοιώσει. Η ζωή μας δεν κυλάει πάντα αρμονικά, ούτε πάνε όλα πάντα όπως τα θέλουμε. Αυτή η πραγματικότητα μας προκαλεί διάφορα αρνητικά συναισθήματα σαν αυτά που ανέφερα πιο πάνω.
Πολλές φορές ο καθένας βρίσκει προσωπικές στρατηγικές για να τα ξεπερνά γρήγορα ή μετά από κάποιες μέρες. Άλλες φορές ,όμως,είναι τόσο δύσκολο να ξεπεράσεις ένα συναίσθημα, που σε κάνει να μη μπορείς να λειτουργήσεις, να ανταπεξέλθεις στις υποχρεώσεις της καθημερινότητας, ακόμα και  να φροντίσεις τον εαυτό σου. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε πολλούς λόγους :

  1. Στη φύση του συναισθήματος, στο πόσο έντονο είναι και στην πολυπλοκότητά του. Για παράδειγμα, μπορεί να νιώθω θυμό και άγχος μαζί, πίεση αλλά και θλίψη ταυτόχρονα ή ακόμη μπορεί να αδυνατώ να εντοπίσω την αιτία για όλα αυτά.
  2. Σε στοιχεία του χαρακτήρα μου, στην κληρονομικότητα και σε μια προδιάθεση που μπορεί να έχω. Μπορεί , για παράδειγμα να είμαι αγχώδης σαν προσωπικότητα,ευερέθιστος, ευσυγκίνητος,  εσωστρεφής, στοιχεία που ίσως με δυσκολέψουν να διαχειριστώ επιτυχώς ορισμένες καταστάσεις.
  3. Στις πιέσεις από το περιβάλλον. Μπορεί η καθημερινότητά μου να είναι έτσι που να με πιέζει διαρκώς και παρατεταμένα να κάνω πράγματα που δεν θέλω ή δεν μπορώ, ή να μου στέλνει αντιφατικά μηνύματα, να μου δημιουργεί ανασφάλεια ή αβεβαιότητα.
  4. Κάποια κατάσταση μπορεί να μου θυμίζει "τραυματικά" γεγονότα από το παρελθόν, να με επαναφέρει σε θέματα που δεν έχω λύσει μέσα μου, να με οδηγεί σε αρνητικά συναισθήματα που έχω ξαναζήσει.
Όταν ,λοιπόν, συμβαίνει κάτι από όλα αυτά, θα δυσκολευτώ να ξεπεράσω αυτή την πίεση, το κενό, τη σύγχυση, τον φόβο, τη μελαγχολία που αντιμετωπίζω αυτή τη στιγμή. Αναπόφευκτα, επηρεάζεται η προσωπική, επαγγελματική και κοινωνική μου ζωή, μειώνεται η αυτοπεποίθησή μου, αρχίζω να αποφεύγω δραστηριότητες και επιλέγω δρόμους και σχέσεις που μόνο καλό δεν μου κάνουν.

Για αυτούς τους λόγους, θα ήταν καλύτερα να αποφασίσω τότε να δω έναν ειδικό ψυχικής υγείας, δηλαδή ψυχολόγο ή ψυχίατρο.

Ο ψυχολόγος αντιμετωπίζει τα προβλήματα με τη βοήθεια της ψυχοθεραπείας, που είναι η θεραπεία μέσω της συζήτησης. Υπάρχουν διάφορα είδη ψυχοθεραπείας, σε ένα ή περισσότερα από τα οποία θα πρέπει να έχει ειδικευτεί, ώστε να προτείνει τα κατάλληλα θεραπευτικά εργαλεία, μεθόδους δηλαδή προσέγγισης του προβλήματος.

Μεγάλο ρόλο στην έκβαση της θεραπείας παίζει η ετοιμότητα του υποψήφιου θεραπευόμενου να μπει σε μια διαδικασία ενδοσκόπησης, ανάλυσης σκέψεων και συναισθημάτων και η ικανότητά του να σκέπτεται με "ψυχολογικό" τρόπο, να μπορεί να περιγράφει δηλαδή ψυχολογικά δρώμενα που λαμβάνουν χώρα μέσα του.Να μπορεί γνωστικά να ανταπεξέλθει στη συζήτηση, να τηρεί τις βασικές αρχές του διαλόγου, να συγκεντρώνεται, να θυμάται τα ραντεβού.

Επίσης, είναι πολύ σημαντική για τη θεραπεία η ποιότητα της σχέσης που θα συνάψεις με τον θεραπευτή σου, που καλύτερο θα ήταν να σου ταιριάζει αρχικά σαν άνθρωπος, σαν φυσιογνωμία και ύφος. Είναι μεγάλη ανακούφιση να μιλάς ελεύθερα σε κάποιο άγνωστο, ουδέτερο άτομο, που έχει εκπαιδευτεί μόνο για να σε βοηθήσει. 

Δώσε λίγο χρόνο,λοιπόν, στον εαυτό σου (συνήθως η συνεδρία διαρκεί 45 λεπτά με μία ώρα, και έχει συχνότητα μια φορά την εβδομάδα) και μπες άφοβα στο ταξίδι που λέγεται ψυχοθεραπεία.

Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014

Γονεϊκή κατάθλιψη: Όταν δεν φταίνε οι ορμόνες.

Δεν υπάρχει περίπτωση, στην κοινωνία που ζούμε, να γίνει εύκολα αποδεκτό το ότι κάποιοι γονείς μπορεί να μη βιώνουν την απόλυτη ευτυχία που όλοι προσδοκούμε με την έλευση ενός παιδιού.
Κι όμως,  ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών και ανδρών, που φέρνουν στον κόσμο ένα μωρό, βιώνουν αρνητικά συναισθήματα, ακόμα και αρκετούς μήνες μετά τη γέννηση του παιδιού τους.
Αυτά τα συναισθήματα, που μπορεί να είναι τόσο έντονα, ώστε να αποδιοργανώσουν τελείως το άτομο, δεν προκύπτουν από την ίδια τη γέννηση του μωρού, όσο από όλα όσα συνοδεύουν την ανατροφή του.
Κάτι που δε γνωρίζουμε είναι ότι συμπτώματα κατάθλιψης δεν παρουσιάζονται μόνο στις γυναίκες αμέσως μετά τη γέννα, αλλά και στους άνδρες, και ότι μπορεί να διαρκέσουν ακόμη και για κάποια χρόνια μετά.Δεν μιλάμε για μια περίοδο αυξημένης ευαισθησίας που παρουσιάζουν κάποιες γυναίκες μετά τη γέννα, κάτι που ξεπερνιέται με τον καιρό, αλλά μια κατάσταση που διαρκεί αρκετούς μήνες ,μπορεί και χρόνια, και  κάνει το άτομο να δυσλειτουργεί. Πιθανά προβλήματα στην σχέση του ζευγαριού επιβαρύνουν την κατάσταση.

Σίγουρα στην εποχή μας, άνδρες και γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας είναι ελάχιστα έως καθόλου προετοιμασμένοι για τις ευθύνες που φέρνει ο ερχομός ενός παιδιού, την κοινωνική απομόνωση που προκύπτει από τον τρόπο ζωής, την έλλειψη ελεύθερου χρόνου, την αϋπνία, την απόλυτη δέσμευση, την αλλαγή συνηθειών εντός και εκτός σπιτιού...Είναι μια τόσο σοβαρή μετάβαση στη ζωή του ατόμου,που για πολλούς αποτελεί τραυματική εμπειρία και οδηγεί σε  καταστάσεις όπως άγχος, κατάθλιψη, απώλεια συγκέντρωσης, θυμό, απώλεια ενδιαφερόντων και άλλα προβλήματα.  

Ο οικονομικός παράγοντας παίζει μεγάλο ρόλο βέβαια, αφού τα οικονομικά ασθενέστερα ζευγάρια δεν είναι σε θέση να  "αγοράσουν" κάποιες διεξόδους ανακούφισης ή ακόμα και να προσλάβουν βοηθητικό προσωπικό για το σπίτι ή τα παιδιά, για να ελαφρύνουν κάπως το φορτίο, αν και πολλές φορές   σώζουν την κατάσταση οι γιαγιάδες  ή παππούδες που επιθυμούν να ασχοληθούν με το παιδί ή με το νοικοκυριό.

Την επόμενη φορά ,λοιπόν, που θα δούμε κάποια μαμά ή κάποιον μπαμπά να παραπονιέται για τον τρόπο που ζει, πριν βιαστούμε  να τον/την κατακρίνουμε, ας λάβουμε υπόψιν όλα τα παραπάνω και ας δείξουμε λίγη συμπόνοια.

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

Πώς επιδρά η στάση των γονέων στην παιδική συμπεριφορά;






Εικόνα: Βάλια Ζέρβα

Πηγή: Α.Καλαντζή-Αζίζι (1990): Οικογενειοκεντρική  προσέγγιση συμπεριφοριστικού  τύπου, στο "Οικογένεια, Ψυχοκοινωνικές-Ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις", Ελληνικά Γράμματα,Αθήνα.

Βιβλιογραφία: Christensen A., Phillips S.,Glaskow R.E., Johnson Sh.: "Paternal characteristics and international dysfunction in familiew with behavior problems: A preliminary investigation", Journal of Abnormal Child Psychology,1983,11,153-166


Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014

Πότε η γυμναστική γίνεται Υπερβολή;

Τα οφέλη της άσκησης είναι γνωστά: χτίζει μια καλή φυσική κατάσταση, βελτιώνει τη διάθεση, ανακουφίζει από το άγχος, βοηθά το μεταβολισμό και τέλος, μπορεί να προσφέρει και ευχαρίστηση.
Κι ενώ κάποιος  ξεκινάει γυμναστήριο, έτσι απλά, για να νοιώσει σωματική ευεξία  ή να εκτονώσει το καθημερινό στρες, χωρίς να σκέφτεται καν να χάσει κιλά, τελικά μπορεί να καταλήξει να βιώνει μια εξάρτηση, μια εμμονή, μια διαταραχή που ονομάζεται "Εθισμός στην άσκηση", 'Υπερβολική Άσκηση" ή"Ψυχαναγκαστική άσκηση", η οποία είναι το ίδιο σοβαρή, όπως  η Ανορεξία και η Βουλιμία .

Χαρακτηρίζεται κυρίως από: 
1. δυσλειτουργία στον τρόπο σκέψης και δράσης του ατόμου στην καθημερινότητα, 
 2. απόσυρση από την κοινωνική ζωή
3. αντιμετώπιση της άσκησης ως "αντιστάθμισμα"  του άγχους και της ενοχής που μπορεί να νοιώθει μετά την κατανάλωση πολλών θερμίδων, όταν συνυπάρχει μια διατροφική διαταραχή.  

 Με δεδομένο το ότι η άσκηση, όσο υπερβολική και αν φαίνεται, δεν είναι κοινωνικά επιλήψιμη, σε σχέση με άλλες εξαρτήσεις, δεν είναι και πολύ εύκολο να εντοπίσουμε την συγκεκριμένη διαταραχή στους άλλους ή ακόμα και στον ίδιο μας τον εαυτό.    

Το βασικό κριτήριο της Υπερβολικής Άσκησης είναι η επιλογή της άσκησης σαν πρώτη προτεραιότητα στη ζωή , και όχι η ένταξή της σε έναν ισορροπημένο τρόπο ζωής.

Άλλα σημεία της συγκεκριμένης εμμονής , που θα πρέπει να μας ανησυχήσουν μπορεί να είναι:

·     ο ορισμός της άσκησης  ως πρώτη προτεραιότητα στη ζωή, στο σημείο που να  ακυρώνουμε άλλες σημαντικές δραστηριότητες για να πάμε γυμναστήριο,
·   ο προγραμματισμός της καθημερινότητας σύμφωνα με τις προπονήσεις που έχουμε σχεδιάσει,
·  ο περιορισμός των κοινωνικών επαφών ή οι συχνές συγκρούσεις με το κοντινό περιβάλλον λόγω της συνήθειάς μας αυτής,
·    το άγχος, στην περίπτωση που χάσουμε μια προπόνηση,
·  ο αυστηρός σχεδιασμός των θερμίδων που θα καταναλώσουμε σε ένα γεύμα ή σε μία μέρα, ανάλογα με το πρόγραμμα προπόνησης που θα ακολουθήσουμε μετά, ή και το αντίστροφο,
·     η αναπλήρωση των προπονήσεων που έχουμε χάσει, 
·  η περιστροφή των σκέψεών μας γύρω από την άσκηση, το είδος της προπόνησης , τις προηγούμενες επιδόσεις μας κλπ.  καθ'όλη τη διάρκεια της ημέρας.

Πολλές φορές η Υπερβολική Άσκηση συνυπάρχει με κάποια διατροφική διαταραχή, κατά την οποία η ζωή του ατόμου καθορίζεται ολοκληρωτικά από τον τρόπο που θα ασκηθεί και τον τρόπο που θα "ξεφορτωθεί" κάποιες έξτρα θερμίδες. Ο καταναγκαστικός προγραμματισμός της άσκησης, αλλά και της διατροφής,  προσδίδει στο άτομο ένα αίσθημα ελέγχου και ανωτερότητας, στην περίπτωση που καταφέρνει να το τηρήσει επακριβώς, αλλά το γεμίζει με άγχος που μπορεί να γίνει απελπισία όταν μια μέρα "ξεφύγει" από το πλάνο.

 Είναι διαταραχή που, συνδυαζόμενη με άλλα ψυχολογικά προβλήματα, παγιδεύει το άτομο σε πολλούς φαύλους κύκλους, και μπορεί να αποτελέσει κίνδυνο για την σωματική του υγεία επίσης, αφού μπορεί να προκαλέσει: μόνιμο τραυματισμό, καταστροφή της μυϊκής μάζας σώματος, αμηνόρροια, οστεοπόρωση, εξουθένωση και χρόνια κόπωση, ακόμη και καρδιοπάθειες.

Γι'αυτό, ας είμαστε προσεκτικοί στους στόχους και στις προσδοκίες μας, όταν εντάσσουμε τη γυμναστική στη ζωή μας και ας ζητήσουμε ψυχολογική βοήθεια αν διαπιστώσουμε ότι η σκέψη μας και η συμπεριφορά μας τείνουν  να κυριαρχούνται από το ίδιο θέμα, επιφέροντας δυσλειτουργία στους υπόλοιπους τομείς της ζωής μας.

Πέμπτη 7 Αυγούστου 2014

Πώς να χειριστώ τις καταθλιπτικές σκέψεις;

Κατά καιρούς, όλοι έχουμε σκεφτεί με καταθλιπτικό τρόπο. Αυτό σίγουρα μας χαλάει τη διάθεση και μας κάνει να κλεινόμαστε στον εαυτό μας. Κάποιοι τρόποι που μας βοηθούν στο να μην μας καταβάλλουν αυτές οι σκέψεις είναι οι εξής:

1.  Μην πιστεύετε αμέσως τις αρνητικές σκέψεις που σας έρχονται στο μυαλό... Εξασκηθείτε στο να τις αμφισβητείτε , αναγνωρίζοντας μέσα σ’αυτές τα λάθη που κάνετε.
2.  Συνήθως «πολεμάμε» τις  αρνητικές σκέψεις που μας έρχονται στο μυαλό με λάθος τρόπο. Ξεκαθαρίστε τις στο μυαλό σας,  (αν τις καταγράψετε κάπου θα βοηθήσει) και μετά προσπαθήστε να δείτε αν είναι ρεαλιστικές.
3.  Σκεφτείτε τι θα έκανε κάποιος άλλος στη θέση σας.
4. Συνεχίστε τη δραστηριότητα που κάνατε όταν σας ήρθαν οι πρώτες αρνητικές σκέψεις στο μυαλό, ακόμα κι αν δεν έχετε πια όρεξη.
5.  Προχωρήστε με το πρόγραμμά σας , «κουβαλώντας» το αρνητικό σας συναίσθημα και μην αποφεύγετε να έχετε κοινωνικές συναναστροφές όταν δεν νοιώθετε καλά. Η θλίψη είναι ανθρώπινο συναίσθημα που όλοι έχουμε νοιώσει. Καλύτερα να το αποδεχτούμε για λίγο ,συνεχίζοντας την ημέρα μας κανονικά, παρά να προσπαθήσουμε να το αποβάλλουμε ή να το κρύψουμε πάσι θυσία, γιατί αυτό πρώτον, μας απορροφά όλη την ενέργεια και δεύτερον, είναι σαν να αρνούμαστε την πραγματικότητα.
6.  Γεμίστε  το πρόγραμμά σας με δραστηριότητες που σας ευχαριστούν, επαφές με ευχάριστους ανθρώπους, δραστηριότητες αυτο-φροντίδας ( μαγείρεμα, καλή διατροφή, ύπνος, γυμναστική, καλλωπισμός) ακόμα και υποχρεώσεις που έχετε σε εκκρεμότητα.
7. Ενημερώστε τους φίλους σας όταν ρωτούν για την δύσκολη φάση που περνάτε και ζητήστε την στήριξή τους. Ζητήστε βοήθεια από άτομα που σας στηρίζουν για να πετύχετε κάποιες αλλαγές στη ζωή σας.  
8. Βάλτε ρεαλιστικούς στόχους και μην έχετε υπερβολικές απαιτήσεις από τον εαυτό σας και το περιβάλλον.
10. Απαριθμείστε καθημερινά, πράγματα και καταστάσεις για τα οποία νοιώθετε ευγνωμοσύνη.

Οι παραπάνω τρόποι δεν αποτελούν θεραπεία σε διαγνωσμένη κατάθλιψη ή άλλες ψυχολογικές διαταραχές. Μπορούν να ενταχθούν μέσα σε μια συνολική ψυχο-θεραπευτική παρέμβαση.


Καλή Επιτυχία !

Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014

Παιδί και βία στην τηλεόραση.


       Δεν θα φανταζόμουν ποτέ ότι μια παιδική σειρά με μικρά, συμπαθητικά ζωάκια θα περιέχει σκηνές βίας. ...Εκεί που θα περίμενες να τα δεις  να παίζουν ανέμελα σε ένα όμορφο,πολύχρωμο λιβαδάκι, εμφανίζονται μερικά "καλά", κατά τα άλλα, ζωάκια , να αποκτούν άγριες διαθέσεις ή επιθετική συμπεριφορά αρκετές φορές, απέναντι σε άλλες "κακές" δυνάμεις, αλλά και απέναντι στους φίλους τους!
       Το ίδιο ακριβώς μπορεί να διαπιστώσει κάποιος σε παιδικές σειρές με αγαπητούς στα παιδιά ήρωες και άλλα καρτούν.

Αναρωτιέμαι: "Είναι απαραίτητη τόση βία στην T.V.;"

       Τα μικρά παιδιά διαμορφώνουν την άποψή τους για τον κόσμο από τις εικόνες που βλέπουν και μπροστά τους ,αλλά και στην T.V. χωρίς να διακρίνουν τη διαφορά του αληθινού από το ψεύτικο. 
Μιμούνται πολύ εύκολα συμπεριφορές, ειδικά όταν μεταφέρονται σ'αυτά με αστείο και διασκεδαστικό τρόπο. Εκτός, λοιπόν, από τη μαμά, τον μπαμπά, τα αδέλφια ή φίλους, τα παιδάκια αντιγράφουν και χαρακτήρες από την T.V.

Τα αποτελέσματα;
  • Το παιδί αναπαράγει τη βίαιη συμπεριφορά που βλέπει συνεχώς μπροστά του.
  • Εξοικειώνεται με τη βία, δεν συγκινείται όταν βλέπει να χτυπούν κάποιον. (Μπορεί να γελάει κιόλας!)
  • Μπορεί να γίνει το ίδιο θύμα, όταν αναγνωρίσει κάποιον σαν πιο "δυνατό".
  • Μαθαίνει ότι η βία είναι τρόπος για να λύνει τα προβλήματα.
Τι μπορούμε να κάνουμε;

       Πολλά παιδικά προγράμματα προβάλλονται με τη σήμανση "Κατάλληλο για όλους". Ας μη βασιστούμε σε αυτό. Ας μη βασιστούμε γενικά στην τηλεόραση για να κάνει παρέα στα παιδιά μας. Μπορούμε να βρούμε πολλές δραστηριότητες ,ανάλογα με την ηλικία τους, για να απασχοληθούν.

-Ελέγχουμε τα προγράμματα που θέλει να δει το παιδί, παρακολουθώντας μαζί του 1-2 φορές,και επιτρέπουμε να βλέπει μόνο αυτά που δεν περιέχουν βία.  
-Περιορίζουμε την έκθεση σε οθόνες γενικότερα (T.V.,H/Y,tablets,κινητά τηλέφωνα) σε 1-2 ώρες την ημέρα (τα παιδιά έως 2 ετών καλύτερα να μην εκτίθενται καθόλου), με προϋπόθεση να βγαίνει έξω την αντίστοιχη ώρα.
-Δεν τοποθετούμε τηλεόραση στο παιδικό δωμάτιο. Έτσι, χάνουμε τελείως τον έλεγχο.
-Εξηγούμε στο παιδί τι είναι αληθινό και τι όχι, ότι η βία φέρνει πόνο και λύπη και ότι δεν είναι τρόπος για να λύνει προβλήματα.
-Αποδεικνύουμε έμπρακτα με τη δική μας στάση την άρνηση της βίας, αποφεύγοντας τέτοιες συμπεριφορές και αντιδρώντας σε παρόμοιους τρόπους επικοινωνίας.

Τρίτη 29 Ιουλίου 2014

Tι είναι η Ψυχολογία;



 Αν και καθημερινά λαμβάνουμε πληροφορίες που έχουν σχέση με τον κλάδο της Ψυχολογίας,  υπάρχουν  πολλοί άνθρωποι που  δεν γνωρίζουν:

·        τι ακριβώς είναι η Ψυχολογία;
·        για ποιο λόγο κάποιος μπορεί να σπουδάζει αυτή την επιστήμη;
·        τι δουλειά κάνει ένας Ψυχολόγος;  

Τα βασικά στοιχεία που πρέπει να ξέρουμε για την Ψυχολογία και δίνουν απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα είναι τα εξής:

Ψυχολογία είναι : η επιστήμη  που μελετά τον  ανθρώπινο νου και την ανθρώπινη συμπεριφορά.

Η χρησιμότητα της Ψυχολογίας:

·  Περιγράφει τη συμπεριφορά των ανθρώπων, μέσα από διάφορες μεθόδους παρατήρησης, με στόχο να γίνει περισσότερο κατανοητή.
·  Προσφέρει εξηγήσεις για τη συμπεριφορά και τις αιτίες της, αναλύοντας εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες που μπορεί να επηρεάζουν γενικά την προσωπικότητα, την ανθρώπινη ανάπτυξη, την ψυχική υγεία.
·  Βοηθάει να προβλέψουμε τις αντιδράσεις ενός ατόμου,  βασιζόμενοι στις πληροφορίες που έχουμε για τον τρόπο που σκέπτεται και πράττει, για τον τρόπο ζωής και ανατροφής του και το περιβάλλον του και να προλάβουμε κάποια αρνητική εξέλιξη στη ζωή του.

·    Μας δίνει τα μέσα να ρυθμίσουμε, να ελέγξουμε ή να αλλάξουμε μια ανεπιθύμητη συμπεριφορά ή ένα αρνητικό συναίσθημα , και τελικά μας βοηθάει να βελτιώσουμε την ποιότητα της ζωής μας.

Κυριακή 20 Ιουλίου 2014

Η σημασία της αποφυγής, στην ανάπτυξη μιας Φοβίας

Τη στιγμή ακριβώς που θα διαφύγουμε από κάτι που μας φοβίζει, τα επίπεδα του άγχους θα πέσουν κατακόρυφα, προσφέροντάς μας μια προσωρινή ανακούφιση. Εκείνη την ίδια στιγμή, όμως, αρχίζει να διαμορφώνεται μια φοβικη διαταραχή (φοβία), που όσο συνεχίζουμε να αποφεύγουμε, ενισχύεται και διατηρείται. Άτομα με φοβίες παρουσιάζουν υπερδραστηριότητα σε κάποιες περιοχές του εγκεφάλου. Έρευνες έδειξαν ότι η Γνωσιακή-Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία μπορεί να πετύχει θετικές αλλαγές, ορατές ακόμη και σε αυτά τα τμήματα .

Θυμός

Γιατί κάποιοι άνθρωποι θυμώνουν πιο εύκολα από κάποιους άλλους; Τα άτομα αυτά παρουσιάζουν χαμηλή ανοχή στην απογοήτευση είτε λόγω χαρακτήρα, είτε επειδή έτσι έχουν μάθει. Πιστεύουν, κατά 100%, ότι η μέρα τους θα κυλήσει όπως ακριβώς την φαντάζονται κ ότι τίποτα δεν θα πάει στραβά. Έτσι, εξοργίζονται ακόμα κ με μια απλή αναποδιά της καθημερινότητας. Ο στόχος της "διαχείρισης του θυμού" δεν είναι μόνο να τον ελέγξουμε και να μπορούμε να τον εκφράσουμε πιο ήπια, αλλά να μάθουμε κ τον τρόπο να μην φτάνουμε μέχρι εκεί με τόση ευκολία μέσα από μία διαδικασία αλλαγής στη σκέψη κ την φιλοσοφία μας.

Σάββατο 19 Ιουλίου 2014

Οικονομική κρίση & Άγχος


Η οικονομική κρίση στη χώρα μας έχει σίγουρα αυξήσει τις πιθανότητες για εκδήλωση ψυχολογικών προβλημάτων αφού τα επίπεδα του στρες είναι αυξημένα. Το χρόνιο στρες, το άγχος που μας συνοδεύει κάθε μέρα, για μήνες είναι και το πιο επικίνδυνο για την υγεία μας. Όλοι μπορούμε να ξέρουμε πότε είμαστε πιεσμένοι. Είναι σημαντικό να προσέχουμε τον εαυτό μας και να αναγνωρίζουμε τα σημάδια του άγχους . Να αναλογιστούμε τι το προκαλεί και να προσπαθήσουμε να το χειριστούμε καλύτερα. Καταστάσεις όπως η μακροχρόνια ανεργία, η χρόνια ασθένεια, η φροντίδα ηλικιωμένων ή ατόμων με αναπηρία, προκαλούν ακόμα μεγαλύτερο άγχος και καθιστούν τα άτομα πιο ευάλωτα σε προβλήματα υγείας. 


Προς το παρόν διαθέτουμε στη χώρα μας ένα ιατρο-κεντρικό σύστημα που αντιμετωπίζει μόνο την ασθένεια ...οπότε ας ασχοληθούμε λίγο εμείς με τον εαυτό μας, εκμεταλλευόμενοι όσο μπορούμε και τα κοινωνικά μας δίκτυα υποστήριξης. 

Τι μπορούμε να κάνουμε στην προσπάθειά μας να περιορίσουμε το άγχος;

Να κάνουμε παρέα με άτομα που μας καταλαβαίνουν και θα μας στηρίξουν αν θέλουμε να αλλάξουμε κάτι στη ζωή μας που μας αγχώνει.

Να αυξήσουμε τη φυσική μας δραστηριότητα ,που ωφελεί με πολλούς τρόπους και να κάνουμε καλύτερες επιλογές στη διατροφή μας.

Να βάζουμε ρεαλιστικούς στόχους και να μην έχουμε υπερβολικές απαιτήσεις από τον εαυτό μας και το περιβάλλον.

Αν οι προσπάθειες δεν αποδώσουν, η συζήτηση με έναν ψυχολόγο μπορεί να βοηθήσει να ξεπεραστούν πιθανές δυσκολίες.

Μην πιστέψεις οτιδήποτε σκεφτείς!

Πολλές φορές μας έρχονται αυτόματα στο μυαλό κάποιες σκέψεις, συχνά αρνητικές: για τον εαυτό μας, για το μέλλον, για τον κόσμο... Στη στιγμή, μας χαλάει η διάθεση ,επειδή είμαστε πεπεισμένοι ότι αυτές οι σκέψεις είναι η απόλυτη αλήθεια μόνο και μόνο επειδή μας ήρθαν στο μυαλό... Δυστυχώς με αυτόν τον τρόπο συμβαίνει να σαμποτάρουμε τον εαυτό μας ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ. Αν όμως, πριν πιστέψουμε κάποια σκέψη μας, την ελέγξουμε κιόλας :π.χ. τι στοιχεία έχω ότι αυτό που σκέφτομαι είναι αλήθεια;..μήπως υπερβάλλω;...μήπως σκέφτομαι απόλυτα;...βάζω καταναγκαστικά "πρέπει";...υποτιμώ τα θετικά;...βγάζω αυθαίρετα συμπεράσματα;... το αποτέλεσμα μπορεί να είναι διαφορετικό από αυτό που αρχικά πιστεύαμε...κ έτσι να νοιώσουμε καλύτερα!!!

Παρασκευή 18 Ιουλίου 2014

Ρεαλιστική και όχι Θετική σκέψη!

Αν θέλουμε να αλλάξουμε το αρνητικό μας συναίσθημα,που μπορεί να είναι άγχος, θυμός, μελαγχολία, φόβος κλπ., πρέπει να αλλάξουμε τον ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΗΣ μας ,που καθορίζει και τον τρόπο που αντιδρούμε στα γεγονότα. Ωστόσο, το να προσπαθείς να σκέφτεσαι μόνο θετικά μπορεί να είναι το ίδιο παράλογο και προβληματικό όσο και το να σκέφτεσαι αρνητικά. Ας πούμε, αν κάποιος σκεφτεί: "Όλα καλά, ας μην ανησυχώ." όταν συμβαίνει κάτι σοβαρό ,δεν θα πάρει και τα μέτρα που πρέπει για να ενεργήσει κατάλληλα. Άρα, ο στόχος μας δεν πρέπει να είναι σώνει κ καλά η Θετική σκέψη, αλλά μάλλον η ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ.

Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014

Αντίσταση στην θεραπεία

Όσο "βαριά" κι αν είναι κάποια συναισθήματα μέσα μας, συχνά μαθαίνουμε να ζούμε μ'αυτά, δημιουργώντας ένα status quo απ'το οποίο αρνούμαστε πεισματικά να αποκολληθούμε. Η αλλαγή είναι κάτι άγνωστο που πολλές φορές μας τρομοκρατεί ,όσο κι αν δείχνουμε πως την επιζητούμε. Σ'αυτή την περίπτωση, η απόφαση να βγούμε από την "μαθημένη αβοηθησία" μας και να ακολουθήσουμε μια ψυχοθεραπεία, αποτελεί μια πράξη θάρρους!

Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014

Πόσο "φίλος" είναι το παιδί μας;

« Το παιδί μου μιλάει σαν μεγάλος άνθρωπος!», «Συζητάω μαζί του τα πάντα»,  «Είναι ο φίλος μου. Μόνο αυτό με καταλαβαίνει!», « Μου έχει μεγάλη αδυναμία και θέλει να μαθαίνει τα πάντα για μένα!»

Το να είσαι ειλικρινής με το παιδί σου για ό,τι σου συμβαίνει είναι θετικό, γιατί θα το βοηθήσει να αναπτύξει και να στηρίξει την εμπιστοσύνη του απέναντί σου.

Είναι όμως έτοιμο να  γνωρίσει λεπτομέρειες που πολλές φορές ούτε εσύ δεν μπορείς να εξηγήσεις ή είναι πολύπλοκες ή δυσάρεστες και αφορούν δυσκολίες των ενηλίκων ; …δηλαδή τη σχέση μας με τον/την σύζυγο, τα προβλήματα στη δουλειά μας, τα οικονομικά ζητήματα, θέματα υγείας,  φιλικών σχέσεων κλπ.;

Όσο «ώριμο» κι αν φαίνεται το παιδί, δεν έχει αποκτήσει ακόμη δεξιότητες για να κατανοεί και να επεξεργάζεται τις πληροφορίες που διαχειρίζεται ο εγκέφαλος ενός ενήλικα. Το μόνο που καταφέρνουμε είναι να το επιβαρύνουμε με το δικό μας συναισθηματικό φορτίο, το οποίο δεν ξέρει πώς να διαχείριστεί, και παράλληλα, του δημιουργούμε  συναισθήματα σύγχυσης και άγχους που πολλές φορές δεν ξέρει πώς να τα εκφράσει ή πού να τα διοχετεύσει.

Και όλα αυτά,  με συνέπειες, δυστυχώς, στην ψυχική του  υγεία και ανάπτυξη.

Τρίτη 15 Ιουλίου 2014

Είμαστε όλοι Ψυχολόγοι;

Το ερώτημα που αποτελεί και τίτλο βιβλίου του Jacques-Philippe Leyens, προκύπτει από την πίστη ότι ο καθένας μας μπορεί να είναι και ψυχολόγος σε κάποια στιγμή της ζωής του. Όλοι, λοιπόν, μπορεί να νιώθουμε και "λίγο ψυχολόγοι" ,όταν:
  • είμαστε αποδέκτες των προβλημάτων και δυσκολιών που περνάει κάποιος στο φιλικό ή οικογενειακό περιβάλλον.
  • καλούμαστε να προσφέρουμε μια γνώμη, μια λύση βασιζόμενοι στην εμπειρία ή στη σκέψη μας.
  • εξάγουμε συμπεράσματα για έναν άνθρωπο, όταν προσπαθούμε να εξηγήσουμε τη συμπεριφορά του.
  • δίνουμε πρακτικές συμβουλές πρόληψης ή προαγωγής της υγείας, γνωρίζοντας ότι κάτι από αυτά μας έχει βοηθήσει , οπότε γιατί όχι και τον άλλο; 
  • προσπαθούμε να επιβάλλουμε πειθαρχία στα παιδιά μας, να τα διαπαιδαγωγήσουμε "σωστά".

Ας δούμε τώρα με ποιο τρόπο διαφέρει η σκέψη και η προσέγγιση του επαγγελματία ,εκπαιδευμένου Ψυχολόγου, πέρα από το γεγονός ότι έχει ολοκληρώσει πανεπιστημιακές σπουδές, εργάζεται σε κλινικά πλαίσια ,έχει επαφή με την ψυχοπαθολογία, έχει ακολουθήσει κάποιο είδος ψυχοθεραπείας, καταρτίζεται συνεχώς και ενημερώνεται για τις νέες εξελίξεις στον τομέα της Ψυχολογίας με σεμινάρια, συνέδρια και διαλέξεις.

  1. "Ακούει" πραγματικά: αυτό σημαίνει ότι έχει εκπαιδευτεί στο να συλλέγει ακριβώς τις πληροφορίες που χρειάζεται από το άτομο που συνομιλεί, που έχουν σχέση με συγκεκριμένο πρόβλημα και όχι γενικότητες και αοριστίες.
  2. Συμπάσχει αλλά δεν παρασύρεται από το συναίσθημα: είναι μια δεξιότητα που χρειάζεται να αναπτύξουν οι ψυχολόγοι που λέγεται "ενσυναίσθηση" , δηλαδή το να κατανοείς απόλυτα το συναίσθημα του άλλου, να μπαίνεις στη θέση του για να δεις πώς ακριβώς μπορεί να νοιώθει, αλλά  παράλληλα να κρατάς μια απόσταση για να είσαι έτοιμος να προσφέρεις λύση, να μην επιβαρύνεσαι από το αρνητικό συναίσθημα και να μην παρασύρεσαι σε βιαστικά συμπεράσματα.
  3. Είναι απόλυτα ουδέτερος, δηλαδή δεν θα πάρει το μέρος σου, επειδή σε συμπάθησε, αλλά ούτε και το αντίθετο.
  4. Έχει εκπαιδευτεί να αναγνωρίζει παθολογικά στοιχεία στη σκέψη, στο συναίσθημα ή στη συμπεριφορά κάποιου.
  5. Δε βγάζει αυθαίρετα συμπεράσματα, αλλά βασιζόμενα σε μελέτες, επιστημονική έρευνα, κλινική εμπειρία και βιβλιογραφία.
  6. Εξετάζει τις εναλλακτικές λύσεις που είναι κατάλληλες για κάθε άτομο ξεχωριστά και όχι με βάση την "κοινή λογική" ή κάποιους γενικά αποδεκτούς κανόνες
  7. Προτείνει επιστημονικές μεθόδους διαπαιδαγώγησης των παιδιών και προαγωγής της ψυχικής υγείας.
  8. Η συζήτηση γίνεται σε ουδέτερο, κατάλληλο χώρο, χωρίς εξωτερικές παρεμβολές και με συγκεκριμένη χρονική διάρκεια.
  9. Ακολουθεί μια τεχνική στο διάλογο, ανάλογα με το είδος ψυχοθεραπείας που χρησιμοποιεί, με αρχή, μέση και τέλος και δεν πλατειάζει χωρίς λόγο ή δεν μιλάει "περί ανέμων και υδάτων".
  10. Μπορεί να βοηθήσει μόνο τα άτομα που έχουν "ψυχολογική σκέψη" , μπορούν δηλαδή να αναλύουν τις σκέψεις τους και να περιγράφουν αυτά που νοιώθουν ή σκέπτονται, να είναι ειλικρινή και συνεργάσιμα σε μια επαγγελματική ψυχολογική προσέγγιση.





H γνωσιακή-συμπεριφοριστική θεωρία.

 Γιατί το ίδιο Γεγονός, γεννά διαφορετικά Συναισθήματα, σε δυο άτομα που το ζουν την ίδια στιγμή; Τι μεσολαβεί; Η απάντηση είναι : "...Ο τρόπος Σκέψης που διαθέτει ο καθένας μας για να επεξεργάζεται ό,τι συμβαίνει γύρω του." Αυτό είναι που καθορίζει το πώς θα νοιώσουμε και το πώς θα προχωρήσουμε. Εκεί παρεμβαίνει και η Γνωσιακή- Συμπεριφοριστική ψυχοθεραπεία (ΓΣΘ), και μας μαθαίνει να αμφισβητούμε και να τροποποιούμε τις προβληματικές μας σκέψεις...Κατ'επέκταση , το Συναίσθημα κ τη Συμπεριφορά μας.